همان طور که گفتیم، ویزا انواع مختلفی دارد که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد:

• ویزای ترانزیت: نوعی ویزای کوتاه‌مدت است. اگر پرواز مسافر ترانزیت‌دار باشد، یعنی باید چند ساعتی را در یک کشور میانی، منتظر پرواز بعدی‌اش بشود. ویزای ترانسفر، مجوزی برای حضور چندساعته در این کشور میانی است.
• ویزای توریستی: همان طور که از اسمش هم معلوم است، مجوزی برای یک سفر توریستی کوتاه‌مدت است مجوزی برای گشت‌وگذار در سطح کشور و دیدن جاذبه‌های گردشگری. صاحب ویزای توریستی، اجازه کار یا اقامت ندارد.
• ویزای کار: این ویزا مناسب مسافرانی است که برای پیداکردن کار، به یک کشور سفر می‌کنند.
• ویزای درمانی: این ویزا مخصوص بیمارانی است که قصد دارند با هدف درمان سفر کنند. ویزای درمانی فقط در شرایطی صادر می‌شود که مدارک پزشکی بیمار، طبق شرایط اخذ ویزای درمانی باشد.
  ویزای تحصیلی: این ویزا به‌نوعی ویزای اقامت کوتاه‌مدت محسوب می‌شود؛ اقامتی که هدف آن تحصیل است.

ویزاها لزوما براساس هدف سفر، تقسیم‌بندی نمی‌شوند. در ادامه به انواع دیگر ویزا اشاره می‌کنیم:

• ویزای یکبار ورود: اعتبار این ویزا بعد از یک بار ورود و خروج به کشور مقصد، از بین می‌رود؛ حتی اگر از مدت‌زمان اعتبار ویزا باقی مانده باشد.
• ویزای مولتی: تا زمانی که ویزا اعتبار زمانی داشته باشد، مسافر می‌تواند به‌طور نامحدود وارد کشور مقصد شده و آنجا را ترک کند.
• ویزای محض ورود (visa on-arrival): نام دیگر این ویزا، ویزای فرودگاهی است؛ ویزایی که برای درخواست آن لازم نیست از قبل اقدامی کرده باشید. به‌محض ورود به فرودگاه، آن را درخواست می‌دهید و تحویل می‌گیرید.
• ویزای الکترونیکی (E-VISA): فرایند درخواست و دریافت این ویزا، همان طور که از اسمش هم معلوم است به‌صورت الکترونیکی خواهد بود.
• ویزای کوتاه‌مدت یا بازدیدکننده: این ویزا غیرمهاجرتی است و مشخصه اصلی‌اش، اعتبار زمانی کوتاه است؛ مثل ویزای توریستی یا کاری.